بیا در کوچه باغ شهر احساس / شکست لاله را جدی بگیریم
اگر نیلوفری دیدیم زخمی / برای قلب پر دردش بمیریم
بیا در کوچه های تنگ غربت / برای هر غریبی سایه باشیم
بیا هر شب کنار نور یک شمع / به فکر پیچک همسایه باشیم
بیا ما نیز مثل روح باران / به روی یک رز تنها بباریم
بیا در باغ بی روح دلی سرد / کمی رویا ی نیلوفر بکاریم
بیا در یک شب آرام و مهتاب / کمی هم صحبت یک یاس باشیم
اگر صد بار قلبی را شکستیم / بیا یک بار با احساس باشیم
بیا به احترام قصه عشق / به قدر شبنمی مجنون بمانیم
بیا گه گاه از روی محبت / کمی از درد لیلی بخوانیم
بیا از جنگل سبز صداقت / زمانی یک گل لادن بچینیم
کنار پنجره تنها و بی تاب / طلوع آرزوها را ببینیم
بیا یک شب به این اندیشه باشیم / چرا این آبی زیبا کبود است
شبی که بینوا می سوخت از تب / کنار او افق شاید نبوده ست
بیا یک شب برای قلبهامان / ز نور عاطفه قابی بسازیم
برای آسمان این دل پاک / بیا یک بار مهتابی بسازیم
بیا تا رنگ اقیانوس آبیست / برای موج ها دیوانه باشیم
کنار هر دلی یک شمع سرخست / بیا به حرمتش پروانه باشیم
بیا با دستی از جنس سپیده / زلال اشک از چشمی بشوییم
بیا راز غم پروانه ها را / به موج آبی دریا بگوییم
بیا لای افق های طلایی / بدنبال دل ماهی بگردیم
بیا از قلبمان روزی بپرسیم / که تا حالا در این دنیا چه کردیم
بیا یک شب به این اندیشه باشیم / به فکر درد دلهای شکسته
به فکر سیل بی پیایان اشکی / که روی چشم یک کودک نشسته
به فکر سیل بی پایان اشکی / که روی چشم یک کودک نشسته
به فکر اینکه باید تا سحرگاه / برای پیوند یک شب دعا کند
ز ژرفای نگاه یک گل سرخ / زمانی مرغ آمین را صدا کرد
به او یک قلب صاف و بی ریا داد / که در آن موجی از آه و تمناست
پر از احساس سرخ لاله بودن / پر از اندوه دلهای شکیباست
بیا در خلوت افسانه هامان / برای یک کبوتر دانه باشیم
اگر روزی پرستو بی پناهست / برای بالهایش لانه باشیم
بیا با یک نگاه آسمانی / ز درد یک ستاره کم نماییم
بیا روزی فضای شهرمان را / پر از آرامش شبنم نماییم
بیا با بر گ های گل سرخ / به درد زنبقی مرهم گذاریم
اگر دل را طلب کردند از تو / مبادا که بگویی ما نداریم
بیا در لحظه های بی قراری / به یاد غصه مجنون بخوابیم
بیا دلهای عاشق را بگردیم / که شاید ردی از قلبش بیابیم
بیا در ساحل نمناک بودن / برای لحظه ای یکرنگ باشیم
بیا تا مثل شب بوهای عاشق / شبی هم ما کمی دلتنگ باشیم
کنار دفتر نقاشی دل / گلی از انتظار سرخ رویید
و باران قطره های آبیش را / به روی حجم احساس پاشید
اگر چه قصه دل ها درازست / بیا به آرزو عادت نماییم
بیا با آسمان پیمان ببندیم / که تا او هست ما هم با وفاییم
بیا در لحظه سرخ نیایش / چو روح اشک پاک و ساده باشیم
بیا هر وقت باران باز بارید / برای گل شدن آماده باشیم
در برگرفته از مجموعه اشعار پروانه ات خواهم ماند / مریم حیدر زاده
:: موضوعات مرتبط:
شعر عاشقانه ,
,
:: برچسب‌ها:
شعر عاشقانه – حرفهای یک دل ( مریم حیدر زاده ) ,
:: بازدید از این مطلب : 3361
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
